หญิงสาวหลายคนเคยเพ้อฝันในวัยเด็กสำหรับ ผู้ชาย ที่จะเข้ามาในฐานะแฟน บางคนอาจอ่านนิยาย หรือ จิตนาการในความคิดไปต่าง แต่สำหรับเธอคนนี้จุดเริ่มต้นของการเสียตัวเป็นเพราะ "นิยาย 18+" ที่เธออ่านในสมัยชั้นมัธยมนั้นเอง
เธอกล่าวว่าชีวิตของเธอเสียพรหมจรรย์กับแฟนคนแรกในชั้นมัธยมปลาย และเคยคิดไว้ว่าหากฝ่ายชายรู้ว่าเธอเป็นคนแรก จะไม่มีวันทิ้งและรักกันตลอดไปแบบในนิยาย ทว่าสุดท้ายเรื่องราวมันไม่เป็นไปดังหวัง นั้นทำให้เธอกลับมาคิดว่า ในชีวิตจริงไม่มีทางรู้ว่าสุดท้ายแล้วใครคือพระเอกของเรา เชื่อว่าหลายคนคงอยากรู้เรื่องราวเต็มๆ ของเธอ ว่าแล้วเราไปอ่านชีวิตของเธอกันเลยดีกว่า
จนสักประมาน ม.ปลายค่ะ ได้เริ่มเข้ามาอ่านนิยายในเน็ต และเป็นจุดเริ่มต้นที่ได้อ่านนิยาย 18+ หรือ 25+
มันก็สนุกและน่าอ่านไปอีกแบบค่ะ ส่วนใหญ่เรื่องราวก็จะเป็นเรื่องของนางเอกที่ได้กับพระเอก พอได้กันพระเอกก็รักและหวงนางเอกขึ้นมาคนเดียว อะไรทำนองนี้ ไม่ว่าจะด้วยพรหมจรรย์หรือความสวยของนางเอกหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่มันก็ทำให้เกิดจุดเปลี่ยนในชีวิตเราค่ะ
เราไม่ใช่เด็กดื้อนะคะ เรียนดีปานกลาง ทำกิจกรรมในโรงเรียน เป็นที่รู้จักของครูอาจารย์ ที่บ้านเราอบรมมาค่ะ แต่ค่อนข้างเลี้ยงแบบปล่อย เพราะเชื่อว่าเราจะไม่ออกนอกลู่ทาง แต่เราก็ทำให้พ่อแม่ผิดหวังจนได้ ความดีบางอย่างไม่ได้การันตีว่าชีวิตเราจะดีกว่าเด็กคนอื่นค่ะ มันเกิดขึ้นเพราะความขาดวิจารณญาณของเราทั้งที่เราควรจะมี และควรจะนึกถึงพ่อกับแม่มากๆ กว่านี้
เรื่องมันเกิดตอนปิดเทอมค่ะ เราเป็นเด็ก ตจว. เข้าไปเรียนพิเศษที่ กทม. อยู่หอกับเพื่อนสนิทค่ะ เป็นผู้หญิงด้วยกัน แฟนเราก็ไปเรียนที่ย่านเดียวกัน เลยเป็นโอกาสให้เรากับหนึ่งได้เสียมีอะไรกันค่ะ ครั้งแรกของเราอันเกิดจากความเต็มใจ ความเต็มใจที่มาจากความเชื่อจากการอ่านนิยายอิโรติก มโนว่าตัวเองเป็นนางเอก ที่พอพระเอกรู้ว่าตัวเองเป็นผู้ชายคนแรกของเราแล้วเขาจะรักเราไปตลอดแบบในนิยาย......
หลายคนอาจจะมองว่ามันไม่เกี่ยวกันนะคะ แต่สำหรับเรามันมีผลค่ะ ถึงนิยายจะเขียนว่านางเอกรักษาพรหมจรรย์และมาเสียให้พระเอกคนเดียว และรักกันจนแต่งงานมีลูก แต่ในชีวิตจริงเราไม่ใช่นางเอกค่ะ และเราไม่มีทางรู้เลยว่าสุดท้ายแล้วใครจะเป็นพระเอกของเรา"
"แฟนคนแรกเลิกรากันตอนจบ ม.ปลายค่ะ ตอนคบกันก็มีอะไรกันไม่บ่อยค่ะ ก็มีช่วงปิดเทอมที่แอบไปมาหาสู่กันที่หอพักตอนเรียนพิเศษ เวลาอยู่บ้านก็ไม่ไปเที่ยวกันสองต่อสองค่ะ จริงๆ ผิดชอบชั่วดีเรารู้หมดค่ะ แต่เราอดไม่ได้ ตอนนั้นมันรักมากจริงๆ เอาอะไรมาฉุดก็ไม่อยู่ค่ะ
แฟนคนต่อมา ตอนเรียนมหาวิทยาลัยค่ะ (เรียกแทนว่าสองนะคะ) กับสองคบกันไม่นานค่ะ คนนี้ขอใช้คำว่าโดนใช้กำลังข่มเหงนะคะ คือตอนมหาลัย เราอยู่หอหญิงค่ะ สองเช่าบ้านอยู่ เขาก็ชวนเราไปเล่นที่บ้านวันไหนที่ว่างๆ เราก็ไปค่ะ ไม่คิดว่าจะต้องเสียตัวให้กับผู้ชายคนที่สอง เราโทษตัวเองมากค่ะกับคนนี้
คือเขาแสดงออกมากๆ ว่าต้องการเรา มีจับจูบเล้าโลม แต่เราขัดขืนค่ะ เราไม่ยอม แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ยังไปเล่นที่บ้านเขาอยู่ แล้วสุดท้ายก็ไม่รอดค่ะ กลายเป็นว่าตอนนี้เรามีอะไรกับผู้ชายถึงสองคนแล้ว และสุดท้ายกับสองก็เลิกกันไปตามระเบียบค่ะ
อยากฝากคนที่เข้ามาอ่านค่ะ โดยเฉพาะวัยรุ่นนะ เราอยากให้มีสติในการใช้ชีวิต สำหรับเรื่องนี้เราไม่ได้มองว่านิยายผิด นิยายทำหน้าที่ให้ความบันเทิงของมัน แต่อยากฝากน้องๆ ที่อ่านนิยายให้มีสติและมีวิจารณญาณ รู้จักแยกแยะ ว่าอันไหนความจริง อันไหนโลกจินตนการ จะได้ไม่ต้องมาทุกข์ใจแบบเรา
ความรักเป็นสิ่งที่ดี แต่การถวายตัวเองให้ความรักควรต้องให้แน่ใจเสียก่อน แม้ว่าคุณค่าของตัวเราจะไม่ได้ลดลงเพราะพรหมจรรย์ที่หายไป ความดีต่างหากที่คนอื่นมองเห็น แต่เรื่องนี้มันคือแผล คือปมที่จะมัดอยู่ในใจเราตลอดไป ถึงอยากจะแก้มันออกไปแค่ไหน มันก็ไม่มีทางหายไปได้
ใช้ชีวิตอย่างมีสติกันนะคะ และดูแลความรักวันนี้ให้ดี อดีตอาจส่งผลมาถึงปัจจุบันได้ แต่อย่าให้อดีตมาทำลายปัจจุบันนะคะ อะไรที่ผิดพลาดไปแล้วมันแก้ไขไม่ได้ ขอให้ทุกอย่างเป็นบทเรียนดีๆ อาจจะราคาแพงไปหน่อย และไม่คุ้มค่าเลยสำหรับเรา เราหวังแค่ให้ไม่ต้องมีใครมาผิดพลาดแบบเราก็พอ
คืนนี้ฝันดีค่ะ ราตรีสวัสดิ์"
ที่มา: สมาชิกหมายเลข 2065828
- Advertisement -